ناروانی طبیعی گفتار

• دسته بندی نشده

عدم روانی معمولی که به نام لکنت رشدی یا لکنت دوران کودکی نیز شناخته می شود، به یک اختلال موقت در روان گفتار اشاره دارد که معمولاً در کودکان خردسال در طول رشد زبان رخ می دهد. این بخشی طبیعی از رشد گفتار است و اغلب خود به خود و بدون نیاز به مداخله برطرف می شود. با این حال، در برخی موارد، گفتار درمانی ممکن است برای حمایت از مهارت های روانی کودک توصیه شود.

در اینجا نحوه کمک یک گفتار درمانگر در زمینه عدم تسلط عادی آمده است:

1. ارزیابی: یک آسیب شناس گفتار-زبان (SLP) یک ارزیابی جامع انجام می دهد تا تعیین کند که آیا اختلالات گفتاری کودک در محدوده غیر روانی طبیعی است یا نشان دهنده اختلال روانی پایدارتر است. ارزیابی ممکن است شامل ارزیابی الگوهای گفتاری کودک، روان بودن در زمینه های مختلف و تأثیر بر ارتباطات و عملکرد روزانه باشد.
2. آموزش و مشاوره: SLP می تواند به والدین، مراقبان و کودک در مورد عدم تسلط عادی آموزش و مشاوره ارائه دهد. آنها می توانند توضیح دهند که این یک مرحله رشدی رایج است و راهنمایی در مورد چگونگی ایجاد یک محیط حمایتی و پذیرنده برای ارتباط کودک ارائه دهند.
3. راهنمایی والدین: SLP می تواند استراتژی ها و تکنیک هایی را برای والدین ارائه دهد تا از تسلط فرزندشان حمایت کند. این ممکن است شامل الگوبرداری از گفتار آهسته و آرام، فراهم کردن یک محیط صحبت آرام و حمایت کننده و اجتناب از فشار بیش از حد یا وقفه در طول گفتار کودک باشد.
4. اصلاحات محیطی: SLP می تواند تغییراتی را در محیط کودک برای ترویج گفتار روان پیشنهاد کند. این ممکن است شامل کاهش حواسپرتیها، حفظ سرعت مکالمه آهستهتر و ایجاد زمان انتظار اضافی برای کودک برای ابراز وجود باشد.
   
5. تکنیک های افزایش روانی: اگر عدم تسلط طبیعی کودک ادامه یابد یا باعث ناراحتی قابل توجهی شود، SLP ممکن است تکنیک های افزایش روانی را معرفی کند. این تکنیک ها می تواند شامل شروع آرام گفتار، الگوهای تنفس کنترل شده و تمرینات کنترل تدریجی ضربان باشد. هدف این تکنیک ها بهبود روانی کلی و کاهش فراوانی و شدت اختلالات گفتاری است.
   
6. شتیبانی و نظارت: SLP پشتیبانی و نظارت مستمر را برای پیگیری پیشرفت کودک ارائه خواهد کرد. آنها ممکن است جلسات بازرسی دوره ای یا پیگیری را برای ارزیابی گفتار کودک و رسیدگی به هر گونه نگرانی یا سؤالی که پیش می آید توصیه کنند. توجه به این نکته ضروری است که در موارد عدم تسلط معمولی، تمرکز اولیه گفتار درمانی به جای “رفع” یا حذف اختلالات
   گفتار، بر ارائه پشتیبانی و آموزش است. بیشتر کودکان با گذشت زمان و تمرین از عدم تسلط طبیعی پیشی می گیرند. با این حال، اگر اختلالات گفتار در مدت طولانی ادامه یابد یا بدتر شود، توصیه میشود برای ارزیابی بیشتر و مداخله مناسب با آسیب شناس گفتار-زبان مشورت کنید.
   
   توصیه می شود برای اطمینان از ارزیابی، راهنمایی و حمایت مناسب متناسب با نیازهای خاص کودک، از متخصص گفتار درمانگر واجد شرایطی که تجربه کار با کودکان و اختلالات روانی را دارد، جستجو کنید